Één grote rollercoaster

Oké laten we beginnen met twee weken geleden donderdag. We moesten naar school gaan om onze vakken te kiezen. De uurrooster hier is elke dag hetzelfde, dus ik heb elke dag het eerste uur Engels, twee environmental science, derde US history, vierde study hall (ja dit was een keuze vak), vijfde wiskunde functies, zesde multimedia, zevende basketbal en achtste clothing ( praten over mode of eigenlijk doen we niet echt veel in deze les) daarna heb ik vaak nog anderhalf uur basketbal practice. Na dit allemaal in orde te hebben gebracht was er die avond nog een open house in school. Waar je de leerkrachten beter kunt leren kennen en welke schoolspullen je nodig hebt. 

Vrijdag zijn we naar de rodeo geweest. Voor het snelste rond drie tonnen rijden, geitjes omverkieperen en vastbinden en natuurlijk het stier rijden. Dit allemaal duurde zo'n 5 uur en met 100+ mensen en een dixi wc was dit geen pretje. 

De eerste schooldag viel goed mee, alles was nieuw en de leerlingen waren allemaal zeer aardig. Er zitten meer dan 10 Exchange students in onze school en dat voor een school met maar 200 leerlingen.. Dus een Exchange student zijn is niet zo speciaal en dat merkte ik de volgende dagen wel. Maar omdat ik basketbal doe leer je iedereen al wat sneller kennen. 

Dan donderdag gebeurde er iets vreselijk. De oudste dochter van Sandy (gastmama) werd geraakt door een auto en meegesleurd toen ze een winkel wou binnen gaan en ze werd onmiddellijk met ernstige toestand naar het ziekenhuis gebracht. Omdat niemand in het huis was moesten we bij iemand anders gaan slapen. De volgende dag is de dochter gestorven, ze was 20 jaar.. Om de familie rust te geven hebben we een week bij de andere familie geslapen. In het weekend zijn we met een andere familie naar hun boothuis geweest op het meer. We hebben daar het hele weekend overnacht en gewaterskied, op een band gezeten en rustig gegeten in het midden van het meer. 

 

Vorige maandag was het de herdenking van de dochter in de sporthal bij ons op school. De favoriete kleur van haar was paars dus iedereen had paarse kleren aan, heel mooi om te zien. De familie krijgt nu heel veel steun van iedereen en het is fijn om te zien wat een sterke gemeenschap dit is. 

Hoewel mijn Exchange programma niet zo sprookjes achtig verloopt leer ik hier veel uit en ik denk dat dat het belangrijkste is. 

Ik ga het hierbij laten. 

Als iemand nog vragen heeft ivm de school, met de gebeurtenissen of gewoon algemeen, je mag me altijd een bericht sturen via Facebook. Het is leuk om te weten dat mensen daadwerkelijk mijn blogs lezen en geïnteresseerd zijn :) 

Until next time 

X Sophie

Welcome to Arkansas

 

Aangezien ik nu dus al een paar daagjes in Arkansas, heb ik de buurt al een beetje kunnen verkennen. Het land is zoals echte cowboys, een huis met een grote weide erom heen, een paar honden en natuurlijk paarden, koeien en soms schapen. Ze praten hier ook met zo'n accent dat je echt moet luisteren om het te verstaan. Mijn gastmama haar accent valt nog mee maar de vader is echt verschrikkelijk. 

In Arkansas roken ze niet maar proppen ze snuff in hun mond, het is een tabak-achting prop dat ze van voor in hun lip steken. Daarna spugen ze hun speeksel uit in een flesje, je kent het wel van de films. 

De huisdieren worden niet vertroeteld zoals ze hier zijn, de honden mogen nog niet eens aan je kleren snuffelen of ze worden al weggestuurd, really sad. De hond dat ze hier hebben is buiten en blijft daar ook, en blaffen mag hij al helemaal niet.

In elk huis hier zal je ook wel een rendier aan de muur zien, ja ze hebben ze zelf neergeschoten. Ze leven hier overal en eten de planten op. Ik heb er zelf nog geen gezien, ale toch geen levende. 

Het huis war ik in leef, ligt echt 80 meter van de school en raad eens! Ze brengen je echt met de auto tot daar! Te voet gaan is not cool. 

Zie je dat gebouw vanachter? Ja dat is de school.

Het eten hier is echt veel te zoet, of er zit te veel kaas in. Hoeveel verschillende geraspte kaas ze hier hebben, echt niet normaal! De Duitse student en ik hebben ervoor gezorgd dat er genoeg water is en fruit haha. 

Ik zal nog zen par foto's hieronder zetten van het huis en van de huizen van de omgeving. (Zal er nog meer trekken voor mijn volgende blog) 

Morgen ga ik ook naar school, met de auto natuurlijk, om mijn uurrooster te kiezen, ben benieuwd.

Until next time,

Sophie x

 Living

 Living

 Weide

Vliegen vliegen vliegen

Oké het is vandaag de 10de en dat betekend dat ik mijn gastgezin ga zien vandaag!

De drie dagen new york waren echt heel fijn, we waren maar met 3 Vlamingen en de rest waren er Walen, Fransen, Australiërs en Italianen. Ik denk dat we zowat alles gedaan en gezien hebben wat je zou willen doen in new york.. (Ben te moe om het op te sommen) 

Terug op het vliegtuig op weg naar Chicago, ik moest om3 opstaan!! en daarna heb ik mijn volgende vlucht naar little rock in Arkansas. Aangezien niemand mij verwittigd had dat het een uur tijdsverschil was, was ik dus helemaal overstuur omdat ik dacht dat ik mijn vlucht had gemist... Toen ik eindelijk op het vliegtuig zat had hij nog een half uur vertraging, kon niet beter! Na een uur vliegen in een inie minie vliegtuig lande ik eindelijk in little rock. De twee gastzussen stonden mij op te wachten er een welcome home bord dus dat was wel leuk. We zijn naar huis gereden en tot zover zit ik dus :) 

Volgende week begint school dus dan zal ik veel meet te zeggen hebben, en zoals je kan zien heb ik vandaag niet de concentratie om iets fatsoenlijks te type.. 

Until next time,

Sophie x

Vertrekken!

Op dit moment zit ik op het vliegtuig (12:04), 7 en een half uur vliegen, dit gaat nog een fijne vlucht worden! Straks hier meer over.

Ik zal eerst nog vertellen wat er de voorbije week is gebeurd. Dus zoals ik in mijn vorige blog had vermeld moest ik naar de ambassade gaan voor mijn visum. Gelukkig had ik alles in orde en om mijn visum vroeger te krijgen zou er de mogelijkheid zijn om deze zelf op te halen ipv dat ze het opsturen. Bij het kleine 'interview' vroeg ik of ik mijn visum mocht komen ophalen, bleek dat er een probleem was met visum goedkeuring en kon het 2 weken duren eer ik mijn visum zou hebben!! Dit zou dus beteken dat ik niet de 7de kon vertrekken en dat zou niet goed uitkomen voor mijn school daar.. GEWELDIG! Ik heb mijn organisatie gebeld maar zij wisten van het probleem en zouden het proberen te regelen. De dag erna werd ik gebeld en zeiden ze me dat ze mijn visum en paspoort meenemen naar de luchthaven, alles was al in orde. 

Nu twee dagen voor mijn vertrek, belt mijn organisatie of ik het niet zag zitten om geïnterviewd te worden voor het journaal, eeuh nee? Liever niet.. 

Maar te vergeefs vandaag toen ik aankwam in de luchthaven stonden ze daar allemaal met hun cameraploeg, allemaal wenende jongeren en ouders te filmen, en voor dat ik het wist werd ik geïnterviewd.. Ik denk dat ik 10 keer heb gezegd dat het een geweldige ervaring gaat zijn met een knal rood hoofd. 

Het afscheid nemen was moeilijk, ik denk niet dat er iemand is droog gebleven, maar ja dat hoort erbij he :) bij het inchecken bleek dus dat er geen plaats was en zouden ze me afroepen bij de gate.. Daarna werd ik ook nog helemaal gefolieerd en alles uit mijn rugzak werd eruit gehaald , geen idee waarom. Ik heb een plaats gekregen, jammer genoeg niet business maar gewoon een economic seat, doeme! 

Op dit moment zit ik dus in de vlieger en zal ik mij moeten bezig houden met spelletjes te spelen op de ipad, want ik het geen cool tv'tje voor mij waar er leuke films opstaan die ik dus nu allemaal niet kan zien.

Voor de rest kijk ik enorm uit naar de 3 dagen in NY en natuurlijk ook naar mijn gastfamilie in Arkansas. 

Lieve mensen, ik ga het hierbij laten voor vandaag :)

Until next time!!

Sophie x